فیلم های روی پرده پردیس اطلس فیلم های روی پرده هویزه فیلم های روی پرده سیمرغ فیلم های روی پرده پیروزی فیلم های روی پرده آفریقا فیلم های روی پرده قدس
۱۳۹۱/۰۷/۱۶
تعداد نظر :(#)
یادداشتی بر انیمیشن Rango
در این مطلب،نگاهی می اندازیم به انیمیشن RANGO
یادداشی بر انیمیشن RANGO rashedsaiedi@yahoo.com نویسنده : حمیدرضا راشد سعیدی شاید برخی به نظرشان برسد که چون رقبایش در آکادمی اسکار،آنچنان آش دهن سوزی نبودند،رنگو اسکار را با خود به غرب وحشی برد.البته ضعف رقبا کاملا آشکار بود،از ماشین های 2 گرفته اصلا معلم نیست به کدامین دلیل ساخته شد تا گربه ی چکمه پوش که پیکره ای از لودگی بود و حتی بچه های 3 ساله را هم سرگرم نمی کرد،تنها رقیب رنگو در اسکار،گربه ای در پاریس بود که بدون شک انیمیشنی زیبا و خوش ساخت بود و شاید به خاطر نقص های کوچکی که در کارگردانی به چشم میخورد،آن را از قافله دور نگه داشت و گور وربینسکی توانست با لبی خندان در مقابل حضار آکادمی،از فیلمش سخن به میان آورد رنگو از خیلی جهات عالی بود ولی آنچه که باعث شد آن را از تمامی انیمیشن های ساخته شده در دنیا متمایز کند،نحوه ی اجرا بود.برای گویندگی در انیمیشن معمولا از گوینده میخواهند تا پشت میکروفون بایستد و از روی کاغذی که روبرویش است،دیالوگ ها را بیان کند ولی در رنگو اینگونه نبود،این انیمیشن توسط خود بازیگران،به طور رسمی بازی شد.بازیگران در محیطی سربسته دور هم جمع میشدند و پس از حفظ دیالوگ ها همچون فیلمی واقعی،آنرا بازی میکردند و بوم صدابرداری هم در این وسط صداها را ضبظ میکرد،این دقیقا همان دلیلی است که فضای فیلم را از آنچه که باید،قابل قبول تر کرد.البته در این میان این نکته نیز قابل اهمیت است که گویندگی بی نقص و پر انرژی جانی دپ در نقش رنگو و همینطور بیل نایی در نقش یک هفت تیر کش خونخوار،این قابلیت را بیشتر موثر کرد طراحی ها از آنچه که ما تا کنون دیده بودیم،متفاوت تر بود،تصویری که از وزغ یا گربه و یا همین آفتابپرست(رنگو) بسیار قابل قبول تر از آن چیزی بود که تا کنون در انیمیشن ها شاهدش بودیم طنز کار همجون طنز آثار کمپانی دریم ورکس،خارج از بطن داستان نبود،دقیقا هم جهت و همسو با داستان بود برای همین با پیش رو آمدن شوخی ها،مخاطب ناخودآگاه از داستان خارج نمیشد انصاف نیست که در این میان،نامی از گور وربینسکی به میان نیاوریم،تصویر کردن فضایی خشک و وسترنی توام با لحن طنز و کمدی برای جذب مخاطبان کودک نوجوان،کار هر کسی نیست،حقیقتا وربینسکی توانسته بود به بهترین نحو این کار را انجام دهد شوخی ها ساده لوحانه نبود،شوخی های موجود در انیمیشن هم مخاطب خردسال را میخنداند و هم برگسالان از خنده ریسه می روند نکته ی جالبی که در این انیمیشن حائز اهمیت بود،این است که شوخی ها به قیمت توهین به شخص یا چیزی تمام نمی شود،برای مثال در انیمیشن ماشین ها،انواع و اقسام توهین به قشر نه چندان ثروتمند شد ولی در رنگو با رعایت اخلاق،شوخی ها با ظرافت خاصی بیان می شود که باعث شده مخاطب از تک تک لحظات فیلم لذت ببرد آنچه که بیش از هر چیزی مرا متعجب کرد،ادای دینی زیبا بود به کلینت ایستوود.او که در اواخر انیمیشن تحت عنوان«روح غرب»وارد داستان میشود و شخصیت اصلی انیمیشن را هدایت می کند،حقیقتا مرا شگفت زده کرد فیلم روی مبحثی بسیار بزرگ دست گذاشته،مبحث خود شناسی.اینکه شخصیت اصلی را یک آفتاب پرست انتخاب کرده اند،بی دلیل نبوده،حیوانی که در هر موقعیت خود را به رنگی دیگر در می آورد و شاید خیلی کم پیش بیاید که خودش باشد.جالب اینجاست که خود او دقیقا پیش از اینکه خود را رنگو معرفی کند،به آینه نگاهی می اندازد و با خود می گوید: Who Am I? I Could Be Anyone . او حتی پیش از اینکه نام خود را از روی بطری نوشیدنی انتخاب کند،اسمی نداشته.شخصیت ما دقیقا زمانی به پیروزی دست می یابد که خود را میشناسد و متوجه میشود خود برای خودش دارای شخصیتی است و با جمله ی روح غرب که گفت : «هیچ کسی نمیتونه از داستان خودش بیرون بکشه»دچار تحول شخصیتی می شود و پایان داستان رقم میخورد داستان،داستان طمع و آز است،افرادی که به خاطر منافع خود،حاضرند جان هم وطنان خود را به خطر باندازد،موجوداتی که امروزه با خیلی از این افراد مواجه می شویم در آخر این نکته را اضافه کنم که رنگو بی شک در آینده ای نه چندان دور،باعث احیای دوباره ی ژانر وسترن در شمایلی جدید و عامه پسند تر می شود .
***حقوق نشر این مطلب صرفا متعلق به حمیدرضا راشد سعیدی(نویسنده ی یادداشت)می باشد***
